Vandaag 4 mei 2025 moet ik als elk jaar weer denken aan mijn Oma.

In de hongerwinter van 1944/1945 was mijn oma van moederskant 17 jaar en woonde samen met haar moeder en twee jongere broertjes in Amsterdam. Er was geen gas en geen steenkolen en soms een uurtje stroom per dag zodat het ijskoud was. Met een noodkacheltje gestookt met hout van een boom op de stoep die de buurman en haar vader hadden omgezaagd.

Met slechts een half brood per week en verder naar de gaarkeuken voor een schep aardappelschillensoep per persoon was het honger wat de klok sloeg. Haar jongere broertjes van 11 en 13 jaar, scharminkels waren het, bleven de hele dag in bed liggen. Haar moeder woog nog maar 39 kilo. Haar vader was bij een razzia door de moffen opgepakt en naar Duitsland gebracht om in Essen in een munitiefabriek als dwangarbeider te werken. Mijn oma was ook mager als een lat waardoor haar flinke borsten nog meer opvielen.

Eind januari 1945 besloot ze op wat genoemd werd op hongertocht te gaan net zoals veel bewoners van Amsterdam. Soms tot aan Hoorn aan toe of diep de Veluwe in. Waar mijn oma naar toe ging met aan de hand de oude fiets van haar vader zonder banden weet ik niet. De fietstassen en de bagagedrager met tafellakens en linnengoed. Na uren lopen kwam ze bij de eerste boerderij waar niet open werd gedaan en door het raam nee geschut werd. Zo ging het urenlang en het begon al donker te worden. Na het donker worden was het spertijd en mocht men meer zich buiten begeven. Met de moed der wanhoop toog mijn oma naar een afgelegen boerderij in de hoop dat ze daar misschien in de schuur de nacht zou mogen doorbrengen.

Gelukkig ging de deur op een kier en een boer van een jaar of 40 vroeg wat ze wilde. Beleefd vroeg ze of ze misschien in de schuur de nacht zou mogen doorbrengen. De boer had kennelijk medelijden met haar en liet haar binnen in de woonkeuken waar het fornuis brandde en het heerlijk warm was. Mijn oma kon nog nauwelijks op haar benen staan en viel op een stoel neer en vroeg of ze iets mocht eten. De boer pakte een halve mik uit een kast en sneed daar een lange plak vanaf, smeerde die met vet en gaf het haar. Uit een koffiekan op het fornuis kreeg ze kroes met cichorei. Toen ze boterham op had nam de boer haar binnendoor mee naar de schuur.

Ze zag dat de schuurdeur met een dwarsbalk was afgesloten en dat er zakken aardappelen lagen. Ze vroeg de boer of ze een zak aardappelen mocht ruilen voor linnengoed en de tafellakens. Maar de boer zei dat hij al vol zat met dat spul. Ze kon alleen in natura betalen. Mijn oma wist niet wat ze hoorde maar wat moest ze. De volgende dag nog verder trekken of terugkeren zonder voedsel. Ze stemde toe en de boer nam haar mee terug naar de woonkeuken. “Zo meisje, kleed je maar voor me uit en laat maar eens zien wat je bieden hebt”. Mijn oma deed haar jas en jurkje uit en deed de band om haar borsten af, een echte beha had ze niet, en liet haar flinke borsten aan de man zien. “Nou meisje, je borsten mogen er zijn”.

Mijn oma aarzelde ook haar broekje uit te doen wat de boer niet accepteerde: “Vooruit meisje, doe je broekje uit en laat je kut maar aan me zien”. Zij deed haar broekje uit en stond met een rood hoofd helemaal naakt voor hem. De boer bekeek haar van alle kanten en kwam naar haar toe en voelde haar borsten, streek met zijn hand over haar kutje en kneep in haar billen. De boer nam haar mee naar de z.g. opkamer waar de bedstee was. Hij opende de deuren en tilde mijn oma op en zette haar op de rand. Tot haar verbijstering kleedde de boer zich helemaal uit en ze zag dat hij van onderen tot boven behaard was. Om zijn lul die al omhoog kwam zat een grote bos schaamhaar. Mijn oma had nog nooit een naakte man gezien, alleen de kleine piemels van haar broertjes, en zeker geen lul die ook nog omhoog kwam. De boer ging voor haar staan om expres zijn lul aan te laten zien.

Met angst en beven vroeg mijn oma zich af wat de boer nog meer met haar van plan was. Zou hij werkelijk haar verkrachten. Het antwoord kwam meteen want de boer legde haar in bed en ze moest op haar knieën en vooroverbuigen. “Zo meisje, ik zal eens heerlijk neuken zoals een reu en een teef te grazen neemt. Zij smeekte hem haar niet te verkrachten maar hij lachte haar uit. De boer knielde achter mijn oma en likte haar kutje en drong met zijn vinger in haar en ging heen en weer. Mijn oma hoopte tevergeefs dat het hier bij zou blijven maar opeens voelde ze dat hij met zijn lul bij haar binnendrong. Mijn oma gilde het uit dat dat het averechts resultaat want de boer pakte haar heupen stevig vast en verkrachtte haar hard en meedogenloos.

Even hoopte ze dat hij zich tijdig uit haar terugtrekken maar ook bleek ijdele hoop, want ze voelde hoe zijn zaad in haar kut gespoten werd. De boer trok zich uit haar terug, draaide zich om, deed de keuren van de bedstee dicht op een kleine kier na. Mijn oma bleef ontredderd liggen en kon niet uit de bedstee komen omdat zij achter de boer lag. Huilend viel zij in slaap en werd wakker om 6 uur toen de boer uit de bedstee stapte en zijn kleren aantrok. De varkens moesten gevoederd worden. Mijn oma kreeg weer een snede van de mik en een kroes met cichorei. De boer haalde een zak aardappelen uit de schuur en gaf haar een mik, een stuk spek en twee rode kolen en kon mijn oma vertrekken. Ze moest constant oppassen dat de zak met aardappelen niet van de bagagedrager afviel.

Ze had geluk dat ze voor Amsterdam geen moffensoldaten tegenkwam. Dikwijls werd het meegevoerde voedsel afgepikt en kwam men zonder iets weer thuis. Mijn oma werd thuis met gejuich door haar kleinere broertjes ontvangen die zich meteen op de mik storten. Zij durfde niet aan haar moeder te vertellen hoe hoog de prijs was die zij voor het voedsel had moeten betalen. Ze barstte in tranen uit toen haar moeder zei: “Gelukkig dat er nog goede mensen zijn in deze moeilijke tijden”.